Stodółka z Kobielic z 1811 roku
Jako budowla prostokątna należała do rzadszego typu zabudowy na ziemi pszczyńskiej – częściej spotykane były obiekty wieloboczne. Budynek z 1811 roku postawiono na narożnych głazach. Dach czterospadowy jest przykładem konstrukcji krokwiowo - jętkowej. Do środka prowadzą dwie niewysokie bramy dwuskrzydłowe, nad jedną z nich część daszka jest ruchoma - ułatwiała wjazd wozu z sianem lub zbożem. Wnętrze dzieli się na środkowe klepisko i dwa sąsieki, oddzielone od klepiska przegrodami z desek. Stodoła należała z pewnością do niezamożnego chłopa o czym świadczy jej mały metraż, stąd też przylgnęło do niej określenie "biedniacka".
Ekspozycja wewnątrz nawiązuje do tematu "zboże – mąka - chleb", zgromadzono m.in. kilka wialni służących do czyszczenia zboża, żarna, stępę, niecki do chleba, sitka do przesiewania ziarna oraz szafarnie.